W przeszłości, zaawansowane stale wysokowytrzymałe były klasyfikowane według typu metalurgicznego i minimalnej wytrzymałości na rozciąganie. Na przykład stal martenzytyczna o minimalnej wytrzymałości na rozciąganie 1200 MPa miała oznaczenie M1200. Dla uproszczenia podczas nieformalnych rozmów wartość wytrzymałości można „zaokrąglić w górę”.
Faktyczne wartości dla konkretnego gatunku stali zawarte są w jego pełnej nazwie: na przykład „CR290Y490T-DP” opisuje stal DP500 o rzeczywistej minimalnej wytrzymałości na rozciąganie wynoszącej 490 MPa („490 Rm”) i minimalnej granicy plastyczności 290 MPa („290 Re”).
Producenci samochodów kupują stal pod własne niestandardowe specyfikacje AHSS lub określone krajowe lub międzynarodowe normy AHSS i wyraźnie określają pożądane właściwości AHSS, w tym minimalną granicę plastyczności i wytrzymałość na rozciąganie.
Należy również zauważyć, że w przypadku poprzednika stali AHSS – wysokowytrzymałych stal niskostopowych (HSLA) – używano oznaczeń, na przykład HSLA 420, które odnosiły się do minimalnej granicy plastyczności gatunku, a nie jego wytrzymałości na rozciąganie.
Dodatkową kwestią do uwzględnienia jest fakt, że stale HSLA (czasami skracane do „LA” w nazwach produktów) osiągają dziś minimalną wytrzymałość na rozciąganie przekraczającą 440 MPa, co kwalifikuje je do oznaczenia AHSS.
