Cięcie płomieniowe

Metoda

Metal jest najpierw podgrzewany płomieniem do temperatury zapłonu, która jest niższa od punktu topnienia. Gazem palnym może być np. metan, acetylen lub propan. Następnie tlen dostarczany jest do wstępnie ogrzanego obszaru i wchodzi w reakcję z metalem, tworząc tlenek żelaza i produkując egzotermicznie ciepło. To właśnie reakcja egzotermiczna kontynuuje proces cięcia. Palący się metal błyskawicznie zamienia się w płynny tlenek żelaza i spływa poza strefę cięcia. Część tlenku żelaza pozostaje na ciętym elemencie, tworząc twardą szlakę, którą można zeszlifować i usunąć. Odpowiedni wybór gazu palnego oraz dyszy sprawia, że proces cięcia płomieniowego jest szybszy, co z kolei zmniejsza koszty robocizny.  

Podczas gdy tlen determinuje szybkość cięcia, gaz użyty do podgrzewania ma również wpływ na czas rozpoczęcia cięcia. Wybór gazu zależy od tego, czy proces jest ręczny czy mechaniczny, od rodzaju pracy i typu materiału.

Przykładowo, acetylen ma temperaturę płomienia 3160°C, przez co jest idealny do cięcia cienkich arkuszy oraz ukosowania. Jednak acetylen jest droższy od innych gazów i nie generuje dużo ciepła. W związku z tym nie nadaje się do cięcia większych blach. Jeśli cięte są małe części, ciepło dostarczane przez palnik do cięcia i podgrzewanie gromadzi się w ciętym elemencie.

Im mniejszy rozmiar ciętej części, tym większe ryzyko zmiękczenia. Jeśli cięciu podlegają blachy o grubości 30 mm lub więcej, odległość między dwoma liniami cięcia powinna być na tyle duża, by uniknąć utraty twardości całego komponentu. Cięcie płomieniowe dostarcza więcej ciepła i dlatego podnosi temperaturę ciętego elementu bardziej od innych metod cięcia.

Jakość finalnej ciętej krawędzi może być znakomita z ostrą górną krawędzią, kwadratową/płaską powierzchnią cięcia oraz ostrą, pozbawioną szlaki krawędzią dolną.